Rozdział 9

~ Justin ~

            Boże jestem taki szczęśliwy. Sevi czuje do mnie to samo, co ja do niej. Teraz wiem, że wszystko może się ułożyć. Mimo, że nie powiedziałem jej tego w taki sposób, jaki zaplanowałem w szpitalu to cieszę się, że w końcu wyrzuciłem to z siebie.

            Ona może odmienić moje życie. Wiem o tym i zrobię wszystko, aby Sevilla była szczęśliwa.

            Wiedziałem też, że mogę to wszystko zepsuć, gdy powiem jej to, co zamierzałem, bo nie chciałem mieć przed nią żadnych tajemnic.

            − Kochanie nawet nie wiesz, jak się cieszę, że dałaś mi szansę. – Powiedziałem mocniej przytulając nią do swojej piersi, jednak wiedziałem, że muszę z nią porozmawiać nim będzie za późno. – Sevi muszę Ci coś powiedzieć. – Zacząłem niepewnie.

            Dziewczyna lekko odsunęła się ode mnie i spojrzała w moje oczy z lekkim lękiem. Wiem, że w ostatnim czasie miała naprawdę sporo zmartwień, a ja nie chciałem jej przysparzać nowych.

            − Justin możesz zacząć mówić, bo z twojego milczenia niczego się nie dowiem. – Powiedziała nieco zirytowana.

            Lekko uśmiechnąłem się w jej stronę i skinąłem delikatnie głową.

            − Kochanie wiesz, że w ostatnim czasie przechodziłem przez bardzo burzliwy i niespokojny związek z Seleną, przez co często się rozstawałem z nią, aby za kilka tygodni znów z nią się spotykać? – Spytałem niepewnie.

            Moja dziewczyna skinęła głową na znak, że wie, o czym mówię, więc teraz mogłem ciągnąć swoją wypowiedź dale.

            − No właśnie kochanie. Z tego powodu wyjechałem z Los Angeles, bo nie chcę mieć z tamtą dziewczyną nic wspólnego, a gdy tylko Ciebie zobaczyłem po prostu się zakochałem. Nigdy czegoś takiego nie przeżyłem i wiem, że przy Tobie wszystko może być dobrze, ale boję się, że ktoś będzie mógł chcieć nam to odebrać. – Powiedziałem smutnym tonem.

            Sevilla wspięła się na moje kolana i usiadła na mnie okrakiem chowając swoją twarz w moim ramieniu.

            − Justin też się boję, co powiedzą inni na nasz związek. W końcu nie spotykam się ze zwykłym chłopakiem tylko gwiazdą muzyki, ale mam nadzieję, że nam uda się przez to wszystko przejść razem. – Powiedziała mocniej mnie przytulając.

            Nagle z dołu dobiegł nas dźwięk dzwonka do drzwi. Nie miałem pojęcia, kto to. Przecież Sevi nie chciała abym, kogokolwiek informował o jej powrocie do domu.

            Moja dziewczyna uśmiechnęła się szeroko i sprawnie wyswobodziła się z mojego uścisku, po czym zbiegła na dół.

            Powoli poszedłem za nią. Gdy otworzyła drzwi zobaczyłem dwie dziewczyny. Obie były mniej więcej w naszym wieku. Jedna z nich miała długie farbowane blond włosy i zielonoszare oczy, natomiast druga była brunetką o błękitnych oczach. Obie dziewczyny wyglądały miały skórę tak opaloną, jakby ciągle przebywały na solarium, jednak ku mojemu zaskoczeniu miały skromny makijaż.

            Sevilla na ich widok od razu zaczęła piszczeć i mocno się do nich przytuliła, a ja wiedziałem, że się rozpłakała.

            Kilka minut później odsunęła się od dziewczyn i przybiegła do mnie wtulając się w mój bok. Stanąłem naprzeciwko niej i delikatnie starłem jej łzy uśmiechając się do niej.

            - Dobra ja lecę, bo muszę jeszcze coś pozałatwiać. Później wpadnę sprawdzić, jak się miewasz. Serio mam nie informować Chrisa, że wróciłaś? – Spytałem przeczesując dłonią jej włosy.

            - Nie Justin. Sama do niego zadzwonię. Dzięki, że mi pomogłeś. Do zobaczenia kotku. – Powiedziała wspinając się na palce.

            Wiedziałem, że chce musnąć mój policzek, ale w ostatniej chwili odwróciłem głowę, że pocałowała mnie w usta. Szeroko się do niej uśmiechnąłem i skierowałem się do drzwi.

            - Wariat! – Zawołała za mną.

            Odwróciłem się w jej stronę i szeroko uśmiechnąłem.

            - Skarbie o tym już wiem. Do zobaczenia mała. – Powiedziałem wychodząc z jej domu.

            Wsiadłem do samochodu i odjechałem z podjazdu domu swojej dziewczyny kierując się w stronę własnego domu, gdzie czekała na mnie mama.

~ Sevilla ~

            Od przyjaciółek z Polski dowiedziałam się, że kobieta, którą uważałam za matkę wróciła do naszego dawnego mieszkania.

            Dogadałam się z dziewczynami tak, że obie przyjadą nie mówiąc nic Amelii.

            Gdy wróciłam ze szpitala i rozmawiałam z Justinem w swoim pokoju nagle usłyszałam dzwonek do drzwi. Wiedziałam, że to moje przyjaciółki, dlatego od razu zbiegłam na dół.

            Widząc obie dziewczyny zaczęłam piszczeć i płakać ze szczęścia. Chwilę później odsunęłam się od przyjaciółek, aby przytulić swojego chłopaka, jednak ten mi oznajmił, że musi jechać coś załatwić i odwiedzi mnie później.

            Pożegnałam się z Jusem, po czym zabrałam dziewczyny na górę zostawiając wszystkie ich bagaże w korytarzu.

            - Nie wspominałaś, że jesteś z Bieberem. – Powiedziała Monika dociekliwym tonem.

            Uśmiechnęłam się mimowolnie na wspomnienie z przed kilku ostatnich minut.

            - Dziewczyny, bo to jest dopiero od dzisiaj. Zaczęliśmy być parą kilka minut przed waszym przyjściem. – Powiedziałam starając się przybrać w miarę pogodny ton.

            Nagle sobie uświadomiłam, że muszę porozmawiać z Chrisem i Cait, a przy dziewczynach na pewno będzie mi łatwiej mi to przyjdzie.

            - Miśki, będziecie na mnie złe, jeśli teraz bym zadzwoniła do swojego brata, żeby wpadł tu z moją siostrą? Dzięki Wam możemy teraz zrobić wszystko, żeby Amelia odpowiedziała za to, co zrobiła. – Powiedziałam proszącym tonem.

            Moje przyjaciółki uśmiechnęły się szczerze i skinęły głowami na znak, że mogę pójść zadzwonić.

            Gdy weszłam do swojego pokoju od razu wybrałam numer Beadlesa. Chris odebrał telefon od razu.

            - Cześć Sevi. Co tam u Ciebie? – Spytał mój biologiczny brat, o którym do tej pory nie wiedziałam.

            - Hej Chris. U mnie spoko. Wróciłam dziś do domu i jest sprawa. Mógłbyś dziś wpaść z Caitlin do mnie? Muszę z Wami porozmawiać. – Powiedziałam błagalnym tonem.

            - Jasne. Za dwadzieścia minut będziemy. – Powiedział Christian, po czym się rozłączył.
            W tym czasie ja zeszłam na dół do swoich przyjaciółek.

Po przeczytaniu skomentuj

Co Justin miał do załatwienia?

O czym Sevi chce porozmawiać z Chrisem i Cait?

Czy Monika i Ola okażą się prawdziwymi naszej bohaterki?

A może będą próbowały zniszczyć jej życie?

Hej hej. Przepraszam za tak duże opóźnienie, ale miałam mało czasu na pisanie.

Teraz obiecuję, że rozdziały zaczną się pojawiać regularnie.

Życzę miłego czytania :)